AkzoNobel

De Amerikanen (PPG) hebben nu toch een voet tussen de deur gekregen bij AkzoNobel. De aanhouder wint, de aandeelhouder ook, maar voor het nationale sentiment is het zuur dat een parel van het Nederlandse bedrijfsleven waarschijnlijk in buitenlandse handen komt waar volgens het Angelsaksische model aandeelhouderswaarde belangrijker is dan werknemersbelangen en duurzaamheid.
De roep vanuit de Kamer om wetgeving die bedrijven tegen een buitenlandse overname beschermt, is begrijpelijk maar slechts instantgehuil. Akzo is beursgenoteerd, staat dus te koop. In die wereld ben je prooi of jager, het is eten of gegeten worden. Akzo was zelf jager toen het in 1994 het Zweedse Nobel Industries overnam en in 2007 het Britse ICI inlijfde. Dat vond iedereen prima, Hollands Glorie.
Toch is er veel te zeggen voor een structurele afwijzing van de ongebreidelde vrije markt met zijn vele perverse prikkels. Lang niet alle partijen die nu – vooral voor de bühne – wetgeving bepleiten, willen echter zover gaan. Globalisering bracht zeker welvaart die echter ongelijk is verdeeld, met een kleine groep winnaars en een grote groep verliezers, vooral aan werknemerskant. Dat mammoetbedrijven andere mammoetbedrijven kunnen overnemen doordat zij de miljarden hiervoor bijna gratis kunnen lenen, is stuitend.

Zwart-wit, 26 april 2017

Startpagina Journalist en Schaker

Overzicht Economie