De beurs en een dood paard

Toen in de zomer van 2007 de kredietcrisis uitbrak, werd er buiten de officiële organen om al voor gewaarschuwd: de wereld stond aan de vooravond van een financiële tsunami of een economische veenbrand. Alleen het woordje ‘of’ is fout, dat had ‘en’ moeten zijn.

De voorspelde tsunami werd werkelijkheid in september 2008 toen Lehman Brothers kopje onder ging. Onder de veenbrand – een geniepige brand die ondergronds blijft smeulen en steeds weer oplaait – vallen de bankencrisis waarin de kredietcrisis overging, de economische crisis die hier weer op volgde en vervolgens de schuldencrisis. Zo kregen we te maken met de ernstigste crisis sinds de Grote Depressie van eind jaren twintig van de vorige eeuw.

Laten we de ontwikkelingen van de belangrijkste beurs, de Dow-Jones, tijdens de Grote Depressie eens vergelijken met de performance in de crisis 2007-heden. De Dow verloor in de periode 1929-1932 negentig procent van zijn waarde. Het duurde tot 1954 voordat de oude toppen weer in zicht kwamen.

In de periode oktober 2007 tot maart 2009 verloor de Dow Jones 54 procent van zijn waarde. Vijf jaar later, in maart 2013, was het verlies al weer goedgemaakt op een all time high van 14.253. Sindsdien is de Dow doorgestoomd, vorige maand doorbrak de index zelfs de grens van 18.000 punten.

Hiermee lijkt de beurs steeds verder los te komen staan van de economische realiteit, zo goed gaat het immers nou ook weer niet. Op beleggerssite iex.nl gaf de Amerikaanse econoom Brian Wesbury hiervoor een mogelijke verklaring. Hij gelooft niet dat het stimuleringsbeleid van de Amerikaanse centrale bank achter het succes van de beurs zit. Hij onderscheidt twee Amerika’s. Het Amerika van de technologie en andere bloeiende sectoren en het andere Amerika dat hij voor het gemak ‘de overheid’ noemt. ,,Een economie die traag, ambtelijk en geldverslindend is, zeg maar een dood paard.” De twee samen vormen de economie, zoals dat blijkt uit de bekende cijfers. Maar als je belegt, investeer je alleen in het beste van deze twee werelden, zegt hij cynisch. In zijn visie zijn Amerikaanse aandelen nog ondergewaardeerd, ondanks de recordstanden van de laatste tijd. Daarom kan het feestje nog door gaan, ook nu de Fed de geldpers heeft uitgezet.
Laat je blik dus niet vertroebelen door de 50 miljoen Amerikanen die op voedselbonnen zijn aangewezen en op de loonontwikkeling die ondanks mooie bedrijfswinsten achterblijft bij de stijgende kosten van medische zorg en huisvesting.

HMC, Opinie, 2 januari 2015

Startpagina Journalist en Schaker

Overzicht Economie