De rijkste man aller tijden

Dit wordt een cynisch stukje. Jeff Bezos is volgens de nieuwe Miljardairsindex van Bloomberg niet alleen de rijkste man van de wereld, maar nu ook de rijkste man aller tijden – met dank aan de coronacrisis.
Door echtscheiding moest hij een veer laten, maar inmiddels heeft hij het verlies van de 38 miljard dollar aan aandelen Amazon die hij zijn ex vorig jaar moest betalen meer dan goedgemaakt.
172,3 miljard dollar. Nog nooit eerder had de rijkste man op onze planeet zoveel geld, ook Bill Gates niet. Bezos dankt de aanscherping van zijn eigen record aan de recente koerssprong van het aandeel van zijn bedrijf Amazon. Dankzij rugwind van de coronacrisis die consumenten heeft aangezet tot flink meer online aankopen.
Corona is nog niet klaar met ons. Goed voor Jeff, slecht voor de middenstand in fysieke winkels, ook door dalende bestedingen als gevolg van oplopende werkloosheid. Mondiaal versnelt de pandemie in een onheilspellend tempo van nu zelfs ruim één miljoen nieuwe besmettingen in minder dan een week. Europa maakt zich op voor een tweede golf. Toch raakt het geduld op en neemt het verzet tegen beperkingen toe. Maar de zelfbenoemde ‘vrijheidsstrijders’ die terug willen naar het ‘oude normaal’ sluiten hun ogen voor de dreiging van ‘nooit meer normaal’.
Er is een opvallende parallel met klimaatverandering: we onderschatten het gevaar, negeren signalen. Het geldt ook voor de beurzen, waar de krimpprognoses zich niet weerspiegelen in de koersen. Schrikbeeld: 2020 is het nieuwe 1928 (toen de koersen ook onrealistisch hoog waren, in aanloop naar de beurskrach van 1929).

Mediahuis Regionaal, Commentaar, 9 juli 2020

De economie kreunt, de beurs lacht

Als het goed was, dan zouden ontwikkelingen op de beurs de gang van zaken in de echte economie weerspiegelen, maar de financiële markten zijn volledig losgezongen van de economische realiteit.
De beurskoersen zouden navenant moeten dalen bij al die sombere voorspellingen van gewichtige instituten (IMF, Oeso, CPB) over omvallende bedrijven en de verwachte verdubbeling van de werkloosheid.
Daarvan zien we nagenoeg niets terug op de aandelenmarkten, behoudens de schrikreactie op de mondiale verspreiding van het coronavirus in maart. Toen maakten de aandelenbeurzen een smak van 30 tot 35 procent, maar deze verliezen zijn voor een groot deel al weer weggewerkt, terwijl voor de echte economie het ergste nog moet komen.
Hoe dat kan? De centrale banken in de wereld drukken voor duizenden miljarden aan geld bij. Niet zoals vroeger fysiek met de geldpers, maar met behulp van moderne monetaire technieken.
Dat gebeurde voor het eerst op grote schaal ter bestrijding van de financiële crisis tien jaar geleden. Het op deze manier stimuleren van de economie werkte wel, maar de geldcreatie stroomde vooral naar de financiële markten en niet naar de echte economie. De loongroei bleef achter en hetzelfde dreigt zich nu te herhalen.
De relatief gunstige gang van zaken op de beurzen schuurt ten opzichte van kleine ondernemers die nauwelijks het hoofd boven water kunnen houden. Maar er is geen alternatief. Zonder het vangnet van de centrale banken zullen de financiële markten, verslaafd aan het infuus, imploderen en zouden we nog verder van huis geraken.

Mediahuis, Regionale Dagbladen, Commentaar, 18 juni 2020