Ficus ginseng
Een medewerkster van de supermarkt rijdt een kar met vrij grote planten naar een centrale plek achter de kassa’s. Op een groot stuk papier staat duidelijk zichtbaar slechts één woord: ‘Gratis’. Het zijn er best wel veel, een stuk of vijftien.
Ik sta in de rij met nog één wachtende voor me. De man achter de kassa roept tegen zijn collega: ,,Zet er even bij ‘één per klant’ anders weet je het wel weer. Dan neemt iemand ze allemaal mee. Sommige mensen snappen er niks van en hebben het begrip van een Belgische goudvis.”
Belgische goudvis, denk ik. Waarom een Belgische en niet een Spaanse of een Deense. En waarom een goudvis en geen rugstreeppad of wasbeertje?
Na het afrekenen sta ik voor de kar, er zijn nog twee planten over.
Mijn verstand zegt nee, maar m’n autonome graaiarm zet plant met pot gedecideerd in het winkelwagentje. Het zal de volksaard wel zijn.
Thuis lees ik op het kaartje met zeer summiere informatie dat ik nu eigenaar ben van een Ficus ginseng.
Ficus, betekent dat niet vijg? En ginseng associeer ik met thee. Twee keer goed, maar de combinatie van de twee woorden houdt in dat het een bonsai-boompje is, herkenbaar aan het kekke bovengrondse kronkelende wortelstelsel.
Ik schrik als ik op internet lees hoeveel verzorging de plant vraagt waarvoor je het beste maar snel een goed bonsai-handboek kunt aanschaffen. Al snel bekruipt mij overtuigend een gevoel van: dacht het niet!
Ik check mijn agenda wie er uit mijn vrienden- en kennissenkring binnenkort jarig is.
De Gooi- en Eemlander, In 60 seconden, 21 november 2019