Jesse Klaver

Flair en ambitie genoeg, nu de rest nog

Aan zijn ambities zal het niet liggen: Jesse Feras Klaver riep al op z’n achttiende dat hij premier van Nederland wil worden. Nu, elf jaar later, volgt hij bij GroenLinks Bram van Ojik op als politiek leider. Gaat het de  Nederlandse JFK lukken om het land te veranderen?

Leiderschapswisselingen bij politieke partijen zijn vaak pijnlijke processen, maar dat geldt niet voor de Bram-Jesse macht- en generatiewisseling bij GroenLinks die deze week uit de lucht kwam vallen. Respectvol werd afscheid genomen van Bram van Ojik (60) die goed op de chaotische winkel heeft gepast die hij bij zijn aantreden in 2012 aantrof. De boel is keurig opgeruimd, er heerst stabiliteit maar echt spannend is het bij GL niet. Tijd voor een nieuwe fase, waarin de partij zijn jeugdige troef speelt: kroonprins Jesse Klaver (29).

De jonge held kreeg overwegend een warm onthaal in de media die zijn ambitie om Nederland te veranderen, niet meteen weghoonden. Na de miskleun van journalist Fons de Poel durft niemand hem natuurlijk nog snotneus te noemen, al benadrukte NRC Handelsblad wel miezerig dat hij een vmbo-opleiding heeft. Als beeldvorming in de politiek belangrijker is dan de inhoud, lijkt de eerste zetelwinst al binnen. D66 heeft geprofiteerd van de electorale teloorgang van de PvdA die flink lijdt onder de samenwerking met de VVD. Het is niet ondenkbaar dat de Democraten stemmen zullen zien weglekken naar een opgefrist GroenLinks – arme Pechtold, wordt hij dan nooit de hervormingspremier van Nederland, het gaat net zo lekker. Klaver kan jonge kiezers wegkapen bij D66 die aanslaan op thema’s als milieu en onderwijs.

Economisme

Hij heeft meteen aangekondigd scherper oppositie te gaan voeren dan zijn bedachtzame voorganger gewend was te doen. Dat kan het zoeken naar een meerderheid in de Eerste Kamer voor Rutte-Samsom er nog iets lastiger op maken. Ze zullen er in Den Haag niet wakker van liggen. Op zijn Yes-we-can-persconferentie zei Klaver dinsdag dat het afgelopen moet zijn met het ‘economisme’ dat de politiek de afgelopen decennia heeft gedomineerd. Hierbij worden alle maatschappelijke problemen herleid tot economische kwesties.

Met alleen het afzweren van het economisme, met als vertrekpunt de huidige schamele vier Kamerzetels van GroenLinks, verander je Nederland natuurlijk niet zo snel. In het verlengde hiervan hoopt Klaver ook mee te liften op sentimenten tegen het ‘rendementsdenken’, zoals geuit tijdens de recente studentenprotesten. De vraag waarom links nauwelijks heeft kunnen profiteren van de crisis ondanks de miljarden aan bezuinigingen, de kaalslag in de zorg en de sterk opgelopen werkloosheid, is hiermee nog niet beantwoord.

Klaver mag het nu proberen, hij zal zich wellicht gaan profileren op onderwerpen als herverdeling van arbeid en het basisinkomen. Onvermijdelijk als je vindt dat het roer om moet, los van de moerasroute van groeicijfermodellen. Maar toen Jesse nog op het hobbelpaard zat, schreef Bram van Ojik al een boek over het basisinkomen. Oude wijn in nieuwe hippe geitenwollensokken? Nu smaakt het wellicht fris en fruitig, geschonken door een jeugdige leider, onbevlekt links. De camera’s houden meer van Jesse dan van Bram, dat telt in een mediacratie. Dankzij de camera’s zullen media hem ook aan zijn ambitie herinneren, als over een paar jaar blijkt dat er nog niet veel veranderd is. Nederland lijkt op dit moment zijn oren liever te laten hangen naar rechts populisme. Toch is JFK een aanwinst, flair en ambitie genoeg, nu de rest nog.

HMC, Opinie, 16 mei 2015

Startpagina Journalist en Schaker

Overzicht Politiek/Samenleving