Lijstjes
Het is weer de tijd van de lijstjes. Ik kreeg via de mail twee lijstjes toegestuurd waaruit blijkt wie ik de leukste muziekartiest vind en wie mijn favoriete auteur is.
In beide gevallen is mij niets gevraagd en is de statistische informatie digitaal verzameld door een algoritme.
Spotify, de slimme Zweedse aanbieder van muziek, claimt dat Ilse DeLange mijn topartiest is. Op zich prima, niks mis met Ilse maar in de kroeg zou ik haar desgevraagd niet als zodanig benoemen.
Ik luister via Spotify vrijwel altijd naar dezelfde, door een algoritme van Spotify samengestelde brede selectie nummers.
Kennelijk staan hierin relatief veel songs van Ilse, waarmee ze mijn topartiest is geworden, net als in 2018, 2017 en 2016 en vermoedelijk ook in 2020 enz.
Via het jaaroverzicht van de digitale nieuwskiosk Blendle weet ik nu ook wie mijn favoriete journalist is: Giselle Nath. Vreemd voor mij om te lezen, een naam die ik totaal niet kon thuisbrengen.
Aha, ze werkt voor het Belgische dagblad De Standaard, waarvan ik via Blendle inderdaad graag bijdragen lees, maar die selecteer ik op onderwerpen, niet op namen van auteurs. Ik blijk dit jaar vijf verhalen van haar hand te hebben geconsumeerd, waarmee ze ‘op afstand’ mijn favoriete auteur is geworden!
Wellicht heb ik van een concurrent slechts drie bijdragen gelezen. Percentueel is dit een behoorlijk verschil, maar wetenschappelijk vallen dit soort kabouteruitslagen in de categorie ‘statistisch niet relevant’.
Waarmee maar weer eens is bewezen: je hebt leugens, grote leugens en statistieken.
De Gooi- en Eemlander, In 60 seconden, 30 december 2019