De beursbonanza heeft perverse trekjes

Met stijgende beurskoersen is op zich niet zo veel mis, behalve dat alles ook weer met een daverende klap naar beneden kan gaan. Maar wie nu twintig procent pakt en straks tien procent verliest en zich op tijd uit de voeten maakt, is toch spekkoper. Over de behaalde koerswinst hoeft in Nederland weinig belasting betaald te worden. Als je maar in het goede gedeelte van het legale piramidespel zit.

Behaalde koerswinsten worden in het gunstige geval voor consumptieve doeleinden ingezet, een impuls die de economie met achterblijvende bestedingen heel goed kan gebruiken. Een nadeel is dat niet iedereen in gelijke mate toegang tot de beurs heeft. Met geleend geld beleggen is riskant en af te raden. Voor mensen die financieel tegen een stootje kunnen, is het echter een beredeneerde gok die goed kan uitpakken, met name voor de hogere inkomens die al flink wat vlees op de botten hebben.

Het feestje op de beurs kan de vermogensverschillen dus nog verder vergroten. Het is te billijken als mensen beloond worden voor hun slimheid en bereidheid om risico te nemen. Als ze de bietenbrug opgaan, heeft immers ook niemand medelijden. De stijgende koersen hebben hiermee echter niet zo veel te maken, het is opgelegd pandoer door het beleid van de centrale banken. De stijging van de beurzen is in feite geregisseerd door een instituut waarvoor geen democratische controle geldt: de club van Mario Draghi van de ECB die de geldpers op volle toeren laat draaien. Hierdoor blijven rente en euro laag en zijn er nauwelijks alternatieven voor aandelenbeleggingen. Dit gold eerder in de Verenigde Staten, nu speelt Europa deze troef uit. Op Wall Street lijkt de vaart eruit, door de dure dollar en een nakende renteverhoging.

Mooi voor beleggers, mooi voor bedrijven die hun beurswaarde zien toenemen. Maar moreel valt er wel wat op aan te merken, nu we sinds de uitzending van vorige week van ‘Zembla’ weten dat veel grote Nederlandse beursgenoteerde bedrijven gebruikmaken van een België-route om minder belasting te hoeven afdragen over hun winsten. De Nederlandse schatkist loopt zo naar schatting zeven miljard euro mis. Wat moet de hardwerkende Nederlander die al jaren vergeefs wacht op een loonsverhoging? Sparen? Dan word je gestraft door de banken die slechts een lage rente vergoeden.

Wie tegen de perverse trekjes van de beursbonanza is, moet morgen in het stemhokje van de landelijke provinciale verkiezingen maar een keuze maken. Zoniet: vraag niet hoe het kan, profiteer ervan. Let wel scherp op de uitgang.

HMC, Opinie, 17 maart 2015

Startpagina Journalist en Schaker

Overzicht Economie