Vertederend

Twee jonge meisjes kijken naar me, vlak bij de AH. Ik voel dat ik word gewogen, maar heb geen idee met welk doel. Ze overleggen nog even en dan stapt één van hen op mij af. Meneer, mag ik wat vragen? ,,Wilt u voor mij een pakje sigaretten kopen? Ik kan het niet zelf, ik ben nog maar zeventien.”
Ze reikt mij een biljet van 10 euro aan. ,,Marlboro red, een pakje van 10 euro graag.”
Ik steek natuurlijk eerst een opvoedkundig correct verhaal af. ,,Je weet toch dat de tabaksindustrie met gemene trucjes jou verslaafd probeert te maken en vervolgens te houden?”
Ja, de wist ze wel. Ze was daarom kortgeleden ook gestopt. ,,Inderdaad, in oktober, maar ja, ik ben weer begonnen. In december ga ik weer stoppen, dan definitief.”
Ik neem het tientje aan en vraag bij de servicebalie een pakje Marlboro red. Ik krijg drie euro terug, maar dat was niet de bedoeling, realiseer ik me in lichte paniek. ,,Heeft u geen pakje van 10 euro”, vraag ik, onhandig genoeg om als stroman van een minderjarige ontmaskerd te worden. Maar ik krijg zonder problemen het duurdere pakje.
De jongedame buiten is dolblij. “Joehoe, mijn laatste pakje sigaretten, zingt ze.”
Ik geloof er niets van en haat de tabaksindustrie nu nog meer. Walg ook van mezelf en neem me voor nooit meer mee te werken aan zo’n verzoek, hoe vertederend de glimlach ook is.
Vertederend, grappig eigenlijk. Daar zit het woord teer in, zacht, liefdevol. Maar teer is ook de verzamelnaam van de kankerverwekkende stoffen in die smerige sigaretten.

De Gooi- en Eemlander, In 60 seconden, 2 december 2019

Startpagina Journalist en Schaker

Overzicht Dagelijks Leven